اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری در کاهش نشانه های افسردگی در بین بیماران مبتلا به سرطان

پیش زمینه و هدف: متناسب با سبب شناسی افسردگی در بین بیماران مبتلا به سرطان شیوه های درمانی مختلفی شناخته شده است که یکی از آن ها گروه درمانی شناختی-رفتاری است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر درمانی گروهی بر کاهش افسردگی بیماران مبتلا به سرطان است.مواد و روش: مطالعه حاضر یک طرح شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه شاهد می باشد. در این پژوهش از بین کلیه مراجعه کنندگان به بیمارستان امید شهر ارومیه، 20 بیمار که در طرح های آزمایشی کفایت می کند به روش نمونه گیری در دسترس و 20 نفر از افراد غیر مبتلا به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه مداخله و شاهد اختصاص داده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه افسردگی بک بود. اعضای گروه مداخله در 12 جلسه 90 دقیقه ای گروه درمانی شناختی-رفتاری شرکت کردند و گروه شاهد هیچ درمانی دریافت نکردند. برای مقایسه میانگین نمرات از آزمون کواریانس(آنکوا) استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه مداخله و شاهد تفاوت معنا داری وجود دارد. بدین معنی که شناخت درمانی گروهی موجب کاهش میانگین نمره افسردگی بیماران در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد شده است.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر مشخص می کند که شناخت درمانی گروهی می تواند علایم افسردگی بیماران سرطانی را کاهش دهد. لذا از این یافته می توان در راستای برنامه ریزی یا استفاده از چهار چوب نظریه شناختی در کاهش و یا جلو گیری از افزایش افسردگی بیماران سرطانی استفاده کرد.